In tegenstelling tot wat veel mensen denken is Jiujitsu van oorsprong niet bedoeld als sport maar als zelfverdedigingskunst.
Het Japanse woord Jiujitsu vertaald zich dan ook naar ‘soepele techniek’, wat eigenlijk direct een mooie omschrijving geeft van de manier waarop bij het beoefenen van deze sport bewogen wordt.
Jiujitsu is dus in eerste instantie niet bedoeld als sport. Desondanks bestaat er wel een sportieve variant van welke dezelfde naam draagt.
Het doel van Jiujitsu
Het hoofddoel van Jiujitsu is zelfverdediging. Hierbij zijn allerhande meedogenloze technieken toegestaan. Deze zouden de aanvaller in principe heel ernstig kunnen verwonden. Zelfs zo ernstig dat deze de dood tot gevolg kunnen hebben. Dit is dan ook direct de hoofdreden dat Jiujitsu in de basis als kunstvorm gezien wordt en niet als sport.
De herkomst van Jiujitsu
De officiële oorsprong van Jiujitsu is in principe niet geheel duidelijk. Afhankelijk van degene aan wie je het vraagt, zul je als antwoord Japan of China te horen krijgen. Een leerling van de beroemde Kanō Jigorō, de grondlegger van Judo, is T. Sidachi. Volgens hem is het overduidelijk dat Jiujitsu oorspronkelijk van Japanse afkomst is.
Tijdens de 12e tot 19e eeuw werd Jiujitsu in Japan ontwikkeld door de Samurai. Voor hen was Jiujitsu een goede training, gezien de positie welke de Samurai bekleedde. Samurai waren namelijk de handhavers van de wet en de orde. Bepaalde nieuw ontwikkelde technieken binnen Jiujitsu, werden minutieus door hen bewaard als ware het familiegeheimen.
De technieken moeten in het begin redelijk primitief geweest zijn, echter werden in de periode van de 16e eeuw tot en met de 19e eeuw verder uitgebreid en steeds excentrieker. Dit kwam door het oprichten van speciale scholen, ryu genoemd, door de bekwame meesters. De nieuwe, speciale technieken werden vastgelegd in vertrouwelijke geschriften, de Densho.
De beoefenaar
Een beoefenaar van Jiujitsu wordt een Jiujitsuka genoemd. Deze prachtige kunstvorm is geschikt voor alle leeftijden, echter wordt er wel vaak een minimale leeftijdsgrens gesteld. Dit komt door de technieken die gebruikt worden, welke een minimaal niveau van de motoriek vergen.
Jiujitsu is in het bijzonder erg geschikt voor kinderen of volwassenen welke wat verlegen of terughoudender zijn. Tijdens de trainingen van Jiujitsu leren zij zichzelf namelijk assertief op te stellen en te reageren. Hierdoor zullen ze automatisch meer zelfverzekerdheid uitstralen. Daarnaast kunnen kinderen die wat drukker zijn hun energie goed kwijt tijdens het beoefenen van Jiujitsu. Kinderen leren op die manier van en met elkaar.
Kenmerken van Jiujitsu als kunstvorm
Naast de overeenkomsten met Jiujitsu als sport, heeft de zelfverdedigingskunst een aantal specifieke kenmerken. Hieronder volgt een opsomming van deze eigenschappen:
- Het hoofddoel is zelfverdediging
- Het is grotendeels traditioneel
- Het gevecht wordt waar mogelijk vermeden
- Eenieder mag deelnemen
- De praktijk wijst uit wie er wint
- Er wordt niet gestopt door afkloppen
- Een echt gevecht is meestal ten een onervaren tegenstander
- Er word geen gebruik gemaakt van gevechtsrondes
- Naast de regels van de wet, gelden er geen regels
- Er is geen puntentelling
- Er is niet altijd publiek aanwezig tijdens het uitvoeren
- Enkel de geoefende Jiujitsuka’s beoefenen de zelfverdedigingskunst
- Het is mogelijk praten als onderdeel van het jiujitsu te zien
- Er bestaat een mogelijkheid tot het gebruik van geïmproviseerde wapens
- Het kan slim zijn om de vaardigheden te verbergen
- Er wordt geen gebruik gemaakt van gewichtsklassen
- De sekse van de opponent is niet relevant