De kracht van herhaling

Omdat Jiujitsu een goede beheersing van de vaardigheden omvat, is het zaak om de technieken op een hoge en regelmatige frequentie te herhalen. Het is dus vooral heel erg veel oefenen voordat deze sport effectief kan worden toegepast.

 

Drie hoofdtechnieken

Er zijn binnen Jiujitsu een drietal hoofdgroepen waaronder de technieken kunnen worden onderverdeeld.

Zo is er de ‘Nage Waza’. Dit is de techniek van het werpen. De ‘Katame Waza’, de greeptechniek. En de ‘Atemi Waza’, welke de stoot-, trap- en slagtechniek omvat.

Er zijn diverse technieken binnen Jiujitsu waarbij het mogelijk is om de tegenstander dusdanig ernstig te verwonden, dat zelfs de dood erop volgt. Ook heftige technieken waarbij botbreuken het gevolg zijn, zijn denkbaar. Naast deze heftige technieken zijn er ook een heleboel minder extreme technieken mogelijk, waarbij de tegenstander onschadelijk gemaakt kan worden, zonder deze te verwonden. Dit zijn voornamelijk de klemtechnieken welke vallen onder de ‘Katame Waza’.

De training van Jiujitsu

Tijdens het trainen van Jiujitsu wordt nooit een echt ‘full on’ gevecht gehouden. Dat wil zeggen dat de trappen, worpen, stoten en slagen niet in ‘full contact’ worden uitgevoerd. De effecten en gevolgen van deze acties bij de tegenstander worden dus ook grotendeels gesimuleerd om het zo echt mogelijk te laten lijken.

Trapt een Jiujitsuka tijdens een training de tegenstander bijvoorbeeld zacht in de lever, dan zal de sparring partner hierop volgend doen alsof hij naar adem snakt. Hiermee suggereert hij het effect van de trap op de lever.

Een grote keuze uit zelfverdedigingsvormen

Ben je een gevierde beoefenaar van Jiujitsu, dan heb je een groot voordeel. Zo kun je namelijk kiezen uit de grote verscheidenheid aan technieken welke je op je tegenstander kan toepassen. Is je tegenstander bijvoorbeeld een Judoka, dan is het verstandig zo veel mogelijk karatetechnieken op hem toe te passen.

Het gradatiesysteem van Jiujitsu

Een Jiujitsu beoefenaar heeft doorgaans een wit of zwart pak aan, bestaande uit een broek, een jas en een band. De band kan verschillende kleuren hebben en geeft aan hoever gevorderd de beoefenaar is. De band moet dus verdiend worden.

Het kleurensysteem werkt als volgt:

  • De 6e Kyu is de witte band en draagt de naam rokku-kyu.
  • De 5e Kyu is de gele band en draagt de naam go-kyu.
  • De 4e Kyu is de oranje band en draagt de naam yon-kyu of shi-kyu.
  • De 3e Kyu is de groene band en draagt de naam san-kyu.
  • De 2e Kyu is de blauwe band en draagt de naam ni-kyu.
  • De 1e Kyu is de bruine band en draagt de naam ichi-kyu.

Tussen het verkrijgen van de verschillende Kyu’s dient minimaal zes maanden te zitten.

Na de Kyu’s komen de ‘Dan’s’. Deze bestaan uit de zwarte band met een Dan genummerd van 1 tot en met 5. In oplopende volgorde hebben zij de volgende benamingen:

  • Sho-dan
  • Ni-dan
  • San-dan
  • Yon-dan
  • Go-dan

Hierna volgen de rood-witte Dan’s. Zij zijn genummerd van 6 tot en met 8 en hebben de volgende namen:

  • Rokku-dan
  • Shichi-dan (nana-dan)
  • Hachi-dan

Vervolgens zijn er nog drie rode Dan’s met de nummers negen, tien en elf. Zij dragen de namen:

  • Ku-dan
  • Ju-dan
  • Juichi-dan

De allerhoogste Dan welke te behalen valt bij Jiujitsu is de brede witte Dan, met nummer twaalf en de naam Juni-dan.

De wachttijd tussen de bruine band en de zwarte band is minimaal een jaar, en hoe hoger de Dan wordt, des te langer deze wachttijd ook wordt.